تاریخچه تار فیبر نوری

تاریخچه فیبر نوری

استفاده از امواج مرئی نور یا نور برای مخابرات, طی سالهای متمادی متداول شده است. سیستمهای ساده ای مثل آتشهای علامتی, آینه های انعکاسی و اخیراً لامپهای سیگنال, در شرایت محدودیت انتقال اطلاعات به شکل موفقیت آمیزی عرضه شدند. بعلاوه, در اوایل سال 1880, الکساندرگراهام بل, امکان ارسال صحبت را با استفاده از پرتو نور گزارش کرد. وی یک سیستم مخابرات نوری بنام«فوتوفون» را اختراع کرد. در این سیستم بل از یک آینه نازک که توسط صدا به لرزه در میاید استفاده نمود. نور خورشید منعکسه از این آینه اطلاعات را حمل میکند. در گیرنده, این نور خورشید مدوله شده به سلنیوم هادی نور اصابت میکند و در آن به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می شود. این سیگنال الکتریکی در تلفن مجدداً به سیگنال صوتی تبدیل می شود با وجودی که سیستم فوق نسبتاً خوب کار میکرد هرگز یک موفقیت تجاری کسب نکرد. این سیستم درست 4 سال پس از اختراع تلفن بوجود آمد. به هر حال در اوایل قرن بیستم, با ادامه بررسیهای مختلف روی مخابرات نوری, کاربرد سیستم مخابراتی به خط اتصالهای مخابراتی متحرک و با ظرفیت پایین محدود شد. و این به دلیل فقدان منابع نوری مناسب و محدود شدن انتقال نور به خط دید مستقیم در جو, اثار اغتشاشی نظیر باران, برف مه بود. از آن زمان تا کنون, دستگاهها و خطوط مختلف مخابراتی از سیگنالهای با ظرفیت اطلاعاتی و باند فرکانسی پایین تا امواج وسیگنالهای VHF  وUHF  و سیستمهای ریز موج طرح ریزی و تکمیل شده اند. با استفاده از خطوط ریز موج می توان صدها کانال مکالمات تلفنی یا ترکیبی از چندین سیگنال صوتی وتصویری با کیفیت بالا را از طریق یک کانال تسهیم ارسال کرد.

اختراع دستگاه لیزر در اوایل سال 1960 تحول شگرفی در مخابرات نوری به وجود آورد. دستگاه با استفاده از یک منبع نور همدوست قوی, مدولاسیون در فرکانسهای نوری بالا را ممکن ساخت. بدین ترتیب بدلیل واگرایی کم پرتو لیزر, انتقال نوری در فضای آزاد امکان عملی یافت. ولی در هر صورت مشکلات جوی از قبیل باران, برف و گردوغبار کاربرد چنین سیستمهایی با سرعت زیاد را با توجه به هزینه گزاف نصب, بفواصل کوتاه محدود کرد.

در سال 1966, به منظورجلوگیری از فرسایش سیگنال نوری بوسیله جو, پیشنهاداتی برای مخابرات نوری از طریق موجبرهای عایق, یا تارهای نوری ساخته از شیشه توسط کااو, هاکمن و ورتز‹kao,hackman,wertz ›ارائه شد. ابتدا تارهای نوری تضعیفهای بسیار بالایی تا db/km1000 را نشان می دادند که درمقام قیاس, قابل جابجایی با کابلهای هم محور نبودند.

در سال 1979, اولین آزمایش روی یک رشته باریک از جنس سیلیس شیشه با ارسال نور در ناحیه فرکانسی نزدیک به مادون قرمز انجام شد که مقدار تضعیف نور در هر کیلومتر تار به میزان db/km 20 به دست آمد. این آزمایش مبنای استفاده از رشته ها و تارهای نوری در دنیای جدید ارتباطات شد. بر همین اساس در سالهای بعد, تارهای نوری حتی با میزان تضعیف تا db/km 0.5 نیز ساخته شد که می توان با آنها, دهها کانال صوتی و تصویری را تا فواصل بیشتر از km 50 و با کیفیتی عالی, ارسال کرد.

مع الوصف, بدلیل تغییرات وسیع در روشهای زندگی و نیاز به آگاهی جوامع بشری به توسعه روشهای اطلاعاتی, همراه با عرضه دستگاههای متنوع دیجیتالی با سرعت بالا و حافظه های الکترونیکی, حدوداً از 15 سال پیش, انقلاب زیر بنایی دیگری در تکنولژی ارتباطات شروع شد که هم اکنون توام با انقلاب قبلی که عبارت از دیجیتالی شدن سیستمهای ارتباطی بوده است, دگرگونی اعجاز آوری در نحوه و کیفیت ارتباطات بوجود آورده است که آن عبارت است از ارتباطات نوری و یا به تعبیردیگر, حرکت بشر به سوی نور.